«مکانیسم ماشه» در ادبیات روابط بین‌الملل و به ویژه در پرونده هسته‌ای ایران، ابزاری برای بازگرداندن خودکار تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران در صورت نقض تعهدات برجامی تعریف شده است. غرب این سازوکار را نوعی تهدید و فشار سیاسی بزرگ قلمداد می‌کند تا ایران را در موضع ضعف قرار دهد و مانع رشد و اقتدار کشور شود.  
اما باید توجه داشت که تجربه چندسال اخیر و تحولات پس از خروج یک‌جانبه آمریکا از برجام، نشان داد وابستگی به تصمیمات بیرونی و امید به توافقات متزلزل بین‌المللی نمی‌تواند ایران اسلامی را از مسیر رشد و استقلال خارج سازد.

 غرب اساساً با ابزار تحریم و تهدید به بازگرداندن تحریم‌ها، تلاش کرد ایران را در شرایط "گروگانگیری اقتصادی و سیاسی" قرار دهد. این سیاست نه تنها با مقاومت ملت ایران و راهبری خردمندانه رهبر معظم انقلاب راه به جایی نبرد، بلکه موجب شد کشور در مسیر تاب‌آوری اقتصادی، تقویت فناوری‌های درون‌زا و توسعه راهکارهای مقاومت و خودکفایی قرار گیرد.  
 فعال شدن مکانیسم ماشه، در واقع پایان دوران گروگانگیری است. ملت ایران به این حقیقت بدیع رسیده است که دوران امید به رفع تحریم از طریق مذاکره و امتیازدهی، سپری شده و راه عبور، اعتماد به توانمندی ملی و اتکا به اراده مردمی و الهی است.

اکنون زمان آن است که با اتکا به خداوند متعال، پیروی از منویات مقام معظم رهبری و همت ملی، به جایگاهی که شایسته کشورمان است برسیم و مسیر پیشرفت را با قدرت ادامه دهیم. ایران اسلامی در برابر فشارها ایستادگی کرده و با اتکا به ظرفیت‌های درونی و انسجام ملی، می‌تواند سرنوشت خود را رقم بزند.

در انتها باید گفت فعال شدن مکانیسم ماشه، نقطه پایانی بر سیاست گروگان‌گیری و آغاز مرحله‌ای جدید از عزت و پیشرفت خواهد بود.

 نویسنده: فرهنگیار محترم فاطمه حداد