یادداشت تحلیلی | تحلیلی بر بندهای بیانیه جبهه اصلاحات

[قسمت اول:آزادی زندانیان سیاسی یا آزادی فتنهگران؟](لینک-قسمت-اول)
در بند دوم بیانیه، جبهه اصلاحات خواستار تغییر گفتمان حکمرانی به «دکترین توسعه و آبادانی ایران» شده و تصریح میکند که به جای «منازعات ایدئولوژیک»، باید رفاه و کرامت شهروندان در اولویت قرار گیرد. ظاهر این بند، جذاب و دلنشین است، اما باطن آن چیزی جز تلاش برای حذف هویت دینی و انقلابی نظام و تبدیل جمهوری اسلامی به یک حکومت سکولار توسعهگرا نیست.
تجربه چهار دهه گذشته نشان داده که ایران هرگاه به ایدئولوژی و آرمانهای انقلاب اسلامی تکیه کرده، توانسته در برابر فشارها بایستد و در حوزههای علمی، نظامی و فناورانه پیشرفت کند. اما هر زمان نسخههای توسعهی غربپسند دنبال شده، نتیجه چیزی جز وابستگی اقتصادی و فساد ساختاری نبوده است.
اگر هدف واقعی رفاه مردم است، مسیر آن نه در بریدن از هویت انقلابی، بلکه در اقتصاد مقاومتی، عدالت اجتماعی و بومیسازی الگوی پیشرفت اسلامی–ایرانی است؛ الگویی که توسعه را بر پایه استقلال و عزت ملی دنبال میکند.
به بیان روشن: بند دوم بیانیه اصلاحطلبان، تلاش برای پاک کردن ریشههای انقلاب از حکمرانی و جایگزین کردن آن با نسخههای شکستخورده غربی است. این نه توسعه است و نه آبادانی؛ بلکه پروژهی حذف ایدئولوژی انقلاب و تسلیم فرهنگی–سیاسی در برابر غرب به نام رفاه مردم.
نویسنده :فرهنگیار محترم خانم حسینی
[قسمت سوم:انحلال نهادهای موازی یا خلع ستونهای انقلاب؟](لینک-قسمت-سوم)