در بند سوم بیانیه، اصلاح‌طلبان خواستار انحلال نهادهای موازی، تغییر در نهادهای انتصابی و پایان دادن به چندگانگی تصمیم‌گیری‌ها شده‌اند. این بند در ظاهر، با شعار «یکپارچگی مدیریتی» مطرح می‌شود، اما در باطن هدفی جز تضعیف نهادهای انقلابی و خلع ستون‌های اصلی نظام ندارد.

 نهادهایی که اصلاح‌طلبان آنها را «موازی و فراقانونی» می‌نامند، همان مراکز حساس تصمیم‌گیری و نظارتی هستند که طی چهار دهه گذشته بارها جلوی نفوذ دشمن، فساد ساختاری و انحراف از اصولی را گرفته‌اند که اگر مقابله نمی شد ضربه اصلی بر پیکره مردم فرود می آمد. شورای عالی امنیت ملی، شورای نگهبان، شورای عالی انقلاب فرهنگی، و دیگر نهادهای مشابه، سپرهای حیاتی در برابر هجمه‌های داخلی و خارجی‌اند. حذف یا تضعیف این مراکز، یعنی باز کردن درهای کشور به روی نفوذی‌ها و بستن دست نظام در مدیریت بحران‌ها.

 نکته اول: همه این شوراها و مجموعه ها کاملا براساس قانون بوده وهیچ مجموعه فعالی در حاکمیت و نظام را نمی‌توان پیدا کرد که بدون مصوبه قانونی مجلس درحال فعالیت باشد.

نکته دوم: اگر دغدغه واقعی «شفافیت و پاسخگویی» است، راه آن حذف این مجموعه ها نیست بلکه مطالبه برای اصلاح در سازوکارها و شفاف تر نمودن این نهادهاست ( البته باید گفت در چارچوب اختیاراتی که همان قانون به آنها داده است در حال شفاف سازی می باشند.) چرا که تجربه کشورهای وابسته نشان داده حذف نهادهای انقلابی و تمرکز تمام قدرت در دست دولت‌ها ، نتیجه‌ای جز فساد گسترده و تسلط بیگانگان نداشته است.

 به بیان روشن: بند سوم بیانیه اصلاح‌طلبان، در حقیقت پروژه‌ای برای برچیدن سنگرهای امنیتی و ایدئولوژیک انقلاب اسلامی است. این نه اصلاح حکمرانی است و نه یکپارچگی؛ بلکه زمینه‌سازی برای نفوذ دشمن و خالی کردن پشت دولت از حمایت نهادهای انقلابی است.

نویسنده :فرهنگیار محترم خانم حسینی