رهنامه مدیریتی – شماره 11 | پرهیز از غرور و استبداد در مدیریت
رهنامه مدیریتی همایش تقوا پایگی زندگی در مکتب اهل بیت:
امام علی (علیه السلام) خطاب به مالک اشتر:
لَا تَقُولَنَّ إِنِّي مُؤَمَّرٌ آمُرُ فَأُطَاعُ فَإِنَّ ذَلِكَ إِدْغَالٌ فِي الْقَلْبِ وَ مَنْهَكَةٌ لِلدِّينِ وَ تَقَرُّبٌ مِنَ الْغِيَرِ؛
هرگز مگو من اميرم؛ امر مىکنم و از من اطاعت مىشود؛ که اين، موجب فساد در دل تو و ضعف و خرابى دين و نزديک شدن زوال قدرت تو است.
نهج البلاغه، نامه 53
کاربستهای سازمانی:
غرور و استبداد، از آفات بزرگ مدیریت (فرماندهی) است.
غرور و استبداد، دل را بیمار میکند، در نتیجه حقایق به درستی دیده نمیشود.
دل بیمار مدیران (فرماندهان)، موجب اتخاذ تصمیمهای اشتباه و ناعادلانه می شود.
غرور و استبداد مدیران (فرماندهان)، آنها را به انواع گناه و ظلم آلوده میکند.
غرور و استبداد، روابط میان رئیس و مرئوس را متزلزل و نابود میکند.
سرانجام غرور و استبداد، سست شدن پایههای مدیریت و نابودی آن است.